10 lutego 2020 r. obchodziliśmy setną rocznicę uroczystych Zaślubin Polski z Morzem. Nasz Sejm podjął uchwałę ustanawiającą rok 2020 „Rokiem Zaślubin Polski z morzem w Pucku”.
Wydarzenie to jest okazją, by spojrzeć wstecz i dokonać oceny, czy dobrze zagospodarowaliśmy przestrzeń wolności uzyskanej na mocy Traktatu Wersalskiego gwarantującego Polsce powrót nad Bałtyk.
Po przegranej w II Wojnie Światowej, na mocy Traktatu Wersalskiego Niemcy musiały oddać zabrane tereny Polsce. Począwszy od Torunia, Polacy przejmowali różne regiony, kończąc na Pomorzu. 10 lutego 1920 roku w Pucku, niedaleko zatoki Puckiej, dokonano symbolicznych zaślubin Polski z morzem. W zaślubinach brali udział posłowie z Sejmu, wicepremier i zagraniczni dyplomaci, ale najważniejszą rolę pełnili żołnierze, którzy na czele z Józefem Hallerem, dokonali uroczystego wrzucenia dwóch platynowych pierścieni, ze słowami:
,,(…) oto dziś dzień krwi i chwały. Jest on dniem wolności, bo rozpostarł skrzydła Orzeł Biały nie tylko nad ziemiami polskimi, ale i nad morzem polskim (…)”
„Teraz wolne przed nami światy i wolne kraje. Żeglarz polski będzie mógł dzisiaj wszędzie dotrzeć pod znakiem Białego Orła, cały świat stoi mu otworem.”
Po ceremonii duchowni poświęcili morską banderę Polski, która wśród huku salw armatnich i Hymnu Narodowego została wciągnięta na maszt.
Otrzymaliśmy mały kawalątek wybrzeża, dokładnie 147 kilometrów, w tym brzeg Półwyspu Helskiego i Zatoki Puckiej. Dla porównania nasza współczesna linia brzegowa ma 770 km. Mimo tego, było to bardzo ważne dla polskiej gospodarki i turystyki – można było budować porty i żeglować po Morzu Bałtyckim, Północnym i po Oceanie Atlantyckim. Ostatni żołnierze opuścili Gdańsk 11 lutego 1920 roku.